Προεκλογική περίοδος στην Κύπρο

Στην Κύπρο λαμβάνει χώραν πλέον ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό ξεκαθάρισμα. Ωστόσο πολλοί δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Δεν μπορούν επειδή δεν είναι παρατηρητικοί και επειδή δεν αισθάνονται ότι κινδυνεύουν. Το πρόβλημα έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν το 2004. Αποφασίσθηκε ότι το νησί πρέπει επειγόντως να αφελληνισθεί. Δεν πάει άλλο. Αρκετά περίμεναν να το αφελληνίσουν οι ιστορικές διεργασίες. Αφού λοιπόν είδαν και αποείδαν ότι δεν γίνεται δουλειά κατ' αυτόν τον τρόπο, είπαν να επιταχύνουν τις διαδικασίες.

Η Κύπρος πρέπει να γίνει κάτι σαν ένα κράτος τραβεστί. Ένα κράτος παρωδία. Ενώ είναι κάτι άλλο, να προσποιείται ότι δεν είναι αυτό και να θέλει ο καθρέφτης να δείχνει άλλο είδωλο. Μια παράξενη φιγούρα χωρίς ταυτότητα. Γιατί όλοι ξέρουν ότι ένας ενωμένος και μονιασμένος ελληνισμός που θα συνορεύει δυτικά με την Ιταλία και ανατολικά με το Ισραήλ, είναι ένας ελληνισμός φόβητρο. Αλλά τί να λέμε τώρα! Όνειρα για μικρά παιδιά και παραμύθια που τους λείπει το ευτυχισμένο τέλος! Γιατί και η Ελλάς μας έκανε τα όνειρα κιμάς, που έλεγε και ο αείμνηστος Χάρυ Κλυνν.

Η επίσημη Ελλάς ακούει Κύπρος και από μέσα της αρχίζει να συχτιρίζει. Απ' έξω το πλατύ χαμόγελο αλλά από μέσα τα δόντια σφιγμένα. Σαν τον παρακμιακό πρωτευουσιάνο που ζει μέσα στην ανέχεια αλλά τον ενοχλεί ο χωριάτης ξάδελφος που ήρθε να τον επισκεφθεί και να του φέρει νέα από τον τόπο του. Και για να κρύψει την αμηχανία της λέει "Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς υποστηρίζει και συμπαρίσταται" ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι η εξωτερική πολιτική δεν λειτουργεί με τέτοια "παραχαϊδέματα".

Η Κύπρος όμως δεν είναι αυτό το κωμικό που περιγράψαμε. Δεν είναι ο χωριάτης ξάδελφος με το άσπρο αμάνικο και τη διχαλωτή παντόφλα με τα άκοπα νύχια που μπορεί να του φέρεται με συγκατάβαση και ελαφρύ σνομπισμό ο αποτυχημένος πρωτευουσιάνος. Η Κύπρος είναι στην πραγματικότητα το σημείο "0" της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. το "ground zero". Η κακοφορμισμένη πληγή με τα βρομερά αποστήματα που πυορροούν. Είναι η γάγγραινα που ελλοχεύει για να προκαλέσει σήψη σε ολόκληρο το σώμα του ελληνισμού. Είναι η υπόσχεση του μέλλοντος για την επερχόμενη τιμωρία που θέλει να επιβληθεί πάνω στα κεφάλια των υπαιτίων. Είναι ο φόβος και ο τρόμος των Ιουδαίων σαν είδαν τον Κύριο να κατατροπώνει τα σαθρά επιχειρήματά τους και να θαυματουργεί τη μέρα του Σαββάτου.

Μια Κύπρος τραβεστί ή μια Κύπρος που δεν έχει τη φωνή που της αρμόζει, μια Κύπρος που θέλει οικειοθελώς να βγάλει το βρακί της και να βάλει πωλητήριο επί της τιμής της, είναι μια Κύπρος βολική για τους περισσότερους.

Πώς καταφέρνουμε όμως να πετύχουμε αυτό το φρικώδες σχέδιο; Πανεύκολα. Αναμοχλεύουμε παλαιά πάθη σε αγράμματους και ιδιοτελείς επιγόνους που ζούνε μέσα στην ευμάρεια πλην όμως και μέσα στο ψέμα εδώ και δεκαετίες, και έγινε!

Ενώ πρέπει να συζητήσουμε για το ενδεχόμενο του κλεισίματος των οδοφραγμάτων της ντροπής γιατί δεν πάει άλλο η ξεφτίλα μας να πηγαίνουμε να τρώμε ψάρι στο Πογάζι σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ενώ πρέπει να μιλάμε για τον περιορισμό των ροών στο νησί ανθρώπων που δεν μπορούμε να "κουμαντάρουμε" γιατί θα αλλοιωθεί μόνιμα ο χαρακτήρας του νησιού (είμαστε που είμαστε πέντε ψωριάρηδες όλοι κι όλοι), ενώ πρέπει να ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος για την ανάγκη της απαγκίστρωσης μας από μια ενδεχόμενη λύση ΔΔΟ (αφού εδώ και δεκαετίες πάντα οδηγούμαστε σε διαδοχικά ναυάγια των συνομιλιών και είναι ξεκάθαρο ότι ο λαός της νήσου δεν συναινεί), ενώ οφείλουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για το ποιοι επιτέλους θέλουμε να είμαστε και τί ακριβώς θέλουμε να πρεσβεύουμε, ενώ, ενώ, ενώ, εμείς τί κρίνουμε σκόπιμο να κάνουμε την τρέχουσα συγκυρία; Να ξύσουμε τον πάτο του βόθρου για να μας πνίξουν πάλι οι μυρωδιές του. Να προσέχουμε όμως μην ζαλιστούμε και πέσουμε μέσα. Ο βόθρος πρέπει να κλείσει με τον σωστό τρόπο, κάνοντας για παράδειγμα μια επιστημονική μελέτη για τη βέλτιστη διαχείριση του περιεχομένου του. Στις πλέον σύγχρονες προσεγγίσεις στη διαχείριση των αποβλήτων, ένα μέρος από αυτά αξιοποιείται ως θρεπτικό υπόστρωμα για την ενίσχυση της μελλοντικής παραγωγικότητας. Και μέσα στον βόθρο που ξύνουν σήμερα κάποιοι στην Κύπρο, δεν υπάρχουν μόνο σκατά. Παράπεσαν μέσα - ενδεχομένως και σκοπίμως - και κάποια σημαντικά και χρήσιμα εφόσον ανασυρθούν στην επιφάνεια με τον μοχλό της νηφαλιότητας και της ανεξικακίας. Φανταστείτε για παράδειγμα να έπεφτε μέσα στον βόθρο ένα διαμάντι ανεκτίμητης αξίας. Θα το ξεγράφατε ή θα προσπαθούσατε να το βγάλετε έξω με ασφάλεια; Επίσης, είναι τουλάχιστον αστείο να υποστηρίζουν κάποια μέλη της οικίας ότι το περιεχόμενο του βόθρου προήλθε αποκλειστικά από τους άλλους που διαβιούν μέσα στην οικία λες και οι ίδιοι δεν έκαναν ποτέ την ανάγκη τους.

Υπάρχει μια κυπριακή παροιμία κατάλληλη για την περίσταση εις την οποίαν εξέπεσε ο σύγχρονος κάτοικος της ταλαίπωρης νήσου: "τη βίλλαν την ξεκαύλωτην εκόλλιεν την η τρίχα".